Η Μέθοδος Rafaelo ήρθε και φέρνει επανάσταση στο πρόβλημα των αιμορροΐδων.
Οι αιμορροϊδοπάθεια είναι ένα πολύ κοινό πρόβλημα! Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε, πως αιμορροΐδες έχουμε όλοι!Δηλαδή, οι αιμορροΐδες είναι ένα πλέγμα φλεβών που βρίσκεται στο τέλος του πρωκτικού σωλήνα (λίγο πριν το στόμιο του πρωκτού) και έχει μια σειρά από χρήσιμες λειτουργίες (διευκολύνει την αφόδευση, κλείνει στεγανά το έντερο και άλλες).
Όταν όμως αλλάζει η μορφή και η θέση τους (διαταράσσεται η σωστή ανατομία), τότε μιλάμε για αιμορροϊδοπάθεια! Έτσι, η φράση «έχω αιμορροΐδες» δεν είναι ακριβής, αλλά έχει καθιερωθεί για λόγους απλότητας και συντομίας.
Όταν αλλάζει η ανατομία των αιμορροΐδων, διογκώνονται, προπίπτουν προς τα έξω και αιμορραγούν πιο εύκολα. Αυτή η αλλαγή έχει καταταγεί σε διάφορα στάδια. Στο τελικό στάδιο, που βγαίνουν έξω πολλοί αιμορροϊδικοί όζοι (φλέβες), η λύση είναι σαφώς ο συνδυασμός μεθόδων, όπως περιγράφεται και σε άλλο σημείο του site.
Όταν όμως έχουμε να κάνουμε με στάδια 2 και 3, όπου παρατηρείται αιμορραγία, βάρος στην περιοχή, κνησμός και άλλα μη ειδικά συμπτώματα, τότε έρχεται μια καινούργια μέθοδος να βοηθήσει στην «εξαφάνιση» των πασχόντων φλεβών και των συμπτωμάτων.
Μέθοδος Rafaelo
Η Μέθοδος Rafaelo βασίζεται σε δύο βασικά χαρακτηριστικά.
https://www.youtube.com/watch?v=9IGsEc3Wh4U
Το ένα είναι η χρήση ραδιοσυχνοτήτων (radiofrequencies), που δεν προκαλούν θερμικό έγκαυμα στους γύρω ιστούς και κατά συνέπεια όχι πόνο! Το δεύτερο είναι η αυστηρά μεμονωμένη αντιμετώπιση των πασχόντων φλεβών, χωρίς να επηρεάζονται γειτονικοί σχηματισμοί, και κυρίως ο σφιγκτήρας.
Ο ερεθισμός του σφιγκτήρα σε άλλες μεθόδους είναι αυτός που προκαλεί σπασμό μετά το χειρουργείο και ισχυρό πόνο.
Έτσι, η εκλεκτική εξάχνωση των διογκωμένων φλεβών, τις συρρικνώνει και τις ουλοποιεί. Αυτό σταματάει τα συμπτώματα και δεν καταστρέφει ο υπόλοιπο αιμορροϊδικό πλέγμα, που επιτελεί φυσιολογική λειτουργία.
Η επέμβαση γίνεται με μέθη και τοπική και ο/η ασθενής μπορεί να φύγει την ίδια μέρα από το νοσοκομείο. Η επιλογή της εναπόκειται στην αξιολόγηση του προβλήματος, που θα γίνει από τον χειρουργό κατά την λήψη του ιστορικού αλλά και την κλινική εξέταση.