ΘΥΡΕΟΕΙΔΗΣ ΑΔΕΝΑΣ
Ο θυρεοειδής είναι ένα ενδοκρινής αδένας σε σχήμα «θυρεού» ή «πεταλούδας» και φυσιολογικά βρίσκεται στο κατώτερο πρόσθιο μέρος του λαιμού μας, που κάποιες φορές χρειάζεται αφαίρεση με Θυρεοειδεκτομή. Η λειτουργία του αδένα είναι να παράγει τις θυρεοειδικές ορμόνες, οι οποίες μεταφέρονται δια του αίματος σε όλα τα κύτταρα του οργανισμού μας. Συμβάλλει ιδιαίτερα στην κατανάλωση ενέργειας, στη διατήρηση της θερμορύθμισης και στην καλή λειτουργία του εγκεφάλου, της καρδιάς,, των μυών και άλλων οργάνων.
Γενικές Πληροφορίες για την Θυρεοειδεκτομή
Ο γιατρός σας μπορεί να συστήσει χειρουργείο θυρεοειδούς ” Θυρεοειδεκτομή” για κυρίως 4 λόγους. 
- Ύπαρξη όζου ύποπτου για κακοήθεια
- Ύπαρξη διάγνωσης καρκίνου προεγχειρητικά
- Ύπαρξη όζου διόγκωσης θυρεοειδούς (βρογχοκήλη) που προκαλεί τοπικά συμπτώματα, όπως δύσπνοια, δυσκολία στην κατάποση ή μια ορατή μάζα.
- Ύπαρξη όζου ή διάχυτης βρογχοκήλης που προκαλεί συμπτώματα δια της υπερβολικής παραγωγής και απελευθέρωσης ορμονών. (τοξικό αδένωμα, τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη ή νόσος του
Η έκταση του χειρουργείου θα συζητηθεί μεταξύ χειρουργού και ασθενούς, και γενικά κατηγοριοποιείται σε μερική ή ολική θυρεοειδεκτομή. Αυτή έχει σχέση με τον λόγο που γίνεται η χειρουργική παρέμβαση. Αν αφορά κάτι αυστηρά εντοπισμένο, τότε μια λοβεκτομή ή ισθμεκτομή μπορεί να λύση το ζήτημα. Αν, όμως, συζητάμε για κάτι διάχυτο, πολυεστιακό ή καρκίνο, τότε η ολική θυρεοειδεκτομή είναι ο κανόνας.
Γιατί χρειάζομαι χειρουργείο;
Η πιο συνήθης αιτία για την απόφαση μιας θυρεοειδεκτομής είναι η αφαίρεση όζου ή όζων, οι οποίοι παρουσιάζουν κάτι ύποπτο στην FNA, δηλαδή την Παρακέντηση δια Λεπτής Βελόνης (Fine Needle Aspiration). Χειρουργείο συνιστάται στις ακόλουθες περιπτώσεις.
- Σαφής εικόνα καρκίνου (θηλώδης καρκίνος)
- Πιθανός καρκίνος (θυλακιώδες νεόπλασμα ή άτυπα ευρήματα)
- Μη διαγνωστική παρακέντηση ύποπτου όζου
- Μοριακοί δείκτες στη βιοψία, οι οποίοι υποδηλώνουν κίνδυνο κακοήθειας.
Χειρουργική επέμβαση μπορεί να προταθεί και σε καταστάσεις καλοήθους αποτελέσματος παρακέντησης όζου, που όμως είναι μεγάλος, ή συνεχίζει να μεγαλώνει σε μέγεθος ή προκαλεί τοπικά προβλήματα (πόνο, δυσκαταποσία κλπ). Το χειρουργείο είναι επίσης η εκλογή σε περιπτώσεις μη ελεγχόμενου υπερθυρεοειδισμού (νόσος Graves, τοξικό αδένωμα, τοξική πολυοζώδης βρογχοκήλη) και σε κάθε βρογχοκήλη (διογκωμένος θυρεοειδής) που δημιουργεί συμπτώματα.
Υπάρχουν άλλες επιλογές;
Η Χειρουργική είναι η μόνη λύση σε καταστάσεις όζων ύποπτων ή διαγνωσμένων με καρκίνο. Σε απουσία πιθανότητας καρκίνου θυρεοειδούς, υπάρχουν μη επεμβατικές θεραπείες ανάλογες με τη διάγνωση. Αυτές θα πρέπει να συζητούνται με ειδικό ενδοκρινολόγο.
Σε περιπτώσεις υποψίας μυελοειδούς καρκινώματος, οι ασθενείς θα πρέπει να διερευνώνται και για άλλους ενδοκρινείς όγκους στα πλαίσια οικογενών συνδρόμων, όπου συνυπάρχει πρόβλημα στους παραθυρεοειδείς ή στα επινεφρίδια.
Ποιους κινδύνους έχει το χειρουργείο;
Σε έμπειρα χέρια, οι επεμβάσεις θυρεοειδούς είναι γενικά πολύ ασφαλείς. Οι επιπλοκές είναι σπάνιες, αλλά οι πιο σημαντικές είναι:
- Αιμορραγία τις πρώτες μετεγχειρητικές ώρες που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή δύσπνοια
- Τραυματισμός του παλίνδρομου λαρυγγικού νεύρου που νευρώνει τις φωνητικές χορδές. Αυτό μπορεί να προκαλέσει παροδική ή μόνιμη βραχνάδα, ενώ στην πάρα πολύ σπάνια περίπτωση κάκωσης και των δύο νεύρων να προκληθεί αναπνευστική δυσχέρεια.
- Κάκωση των παραθυρεοειδών αδένων που ελέγχουν τα επίπεδα του ασβεστίου στο αίμα, με αποτέλεσμα τον παροδικό και σπανιότατα μόνιμο υποπαραθυρεοειδισμό και υπασβεστιαιμία.
Αυτές οι επιπλοκές συναντώνται συνήθως σε ασθενείς με εκτεταμένους όγκους με λεμφαδενική διασπορά, σε ασθενείς που υποβάλλονται σε επανεπέμβαση και σε ασθενείς με μεγάλους θυρεοειδής αδένες που «καταδύονται» πίσω από το στέρνο. Συνολικά, ο κίνδυνος μιας μετεγχειρητικής επιπλοκής είναι κάτω από 2%. Σε κάθε περίπτωση, εξειδικεύεται ο κίνδυνος από το χειρουργό και αναλύεται το όφελος από την επέμβαση σε σχέση με αυτόν.
Είναι σαφές, ότι σε περιπτώσεις με ολική θυρεοειδεκτομή, η λειτουργία του αδένα θα υποκαθίσταται από ένα χαπάκι που θα πρέπει να λαμβάνει ο ασθενής δια βίου.
Πώς γίνεται το Χειρουργείο;
Η χειρουργική επέμβαση πραγματοποιείται μέσα από μια πολύ μικρή τομή 3-4 cm χαμηλά στο λαιμό, συνήθως κρυμμένη σε μια ρυτίδα. Η Θυρεοειδεκτομή μπορεί να γίνει και ενδοσκοπικά ή ρομποτικά, αλλά αυτές οι μέθοδοι δεν έχουν ακόμα ευρεία εφαρμογή. Αυτό που χρησιμοποιείται σήμερα και έχει βελτιώσει δραματικά το χρόνο του χειρουργείου και την ακρίβεια αυτού είναι η χρήση ειδικών μηχανημάτων αιμόστασης και παρασκευής των ιστών, καθώς επίσης και ειδικές συσκευές εντοπισμού των νεύρων, ώστε να αποφεύγονται τυχόν κακώσεις σε δύσκολα περιστατικά.
Έτσι, η τεχνολογία έρχεται και στη χειρουργική του θυρεοειδούς να αυξήσει την ταχύτητα και την ασφάλεια των επεμβάσεων προς όφελος των ασθενών. Αυτό μεταφράζεται σε ελαχιστοποίηση των επιπλοκών, μικρή νοσηλεία (το μέγιστο μια ημέρα), ταχύτατη ανάρρωση με επάνοδο στη φυσιολογική δραστηριότητα σχεδόν άμεσα και τέλος πάρα πολύ μικρή ενόχληση, κυρίως στην κατάποση για 3-4 ημέρες. Η κινητοποίηση και η σίτιση είναι άμεση μετά το χειρουργείο, ενώ η τομή συγκλείεται με τεχνική πλαστικής χειρουργικής για το σχεδόν ανύπαρκτο σημαδάκι.